NOWY ROK
Idzie Nowy Rok.
Przyznasz,że to szok.
Dlaczego?
No bo znowu Nowy Rok.
Dziwny jest ten Rok.
Idzie,idzie i ciągle Nowy Rok.
Jedno wiem na pewno.
Że jest.
Jest ciągle.
Ale szok.
Skumar 01.01.2012
Kommentar schreiben
Kasia Marciniuk (Montag, 12 Mai 2014 08:32)
Panie Marku - pięknie napisany wiersz, bardzo realistycnie. Rzeczywistośc jest prawdą, każde słowo zachwyca swoją prostotą i to jest fascynujące. Nie trzeba górnolotnych metafor, aby opisać stan przemijania i odnajdywanie w nim siebie i innych. Cały świat ma tutaj znaczenie aspektu poznawania. Pozostaje mi tylko pogratulować serdecznie. Odpowiedzią moją niech będzie mój wiersz - który w tradycji naświetla nam wszystkim, cały początek rozumienia, bo nad nim pochylamy się my wszyscy.
- DUCHOWOŚĆ TRADYCJI -
Objawiona prawda przychodzi w dzień grudniowy
wszystko tak pięknie ubrane w tradycję
nad faktem tego cudu serca ludzkie pochylone
i jakoś zawsze tak jest : że bogactwo - obok nędzy wystrojone.
Bieda, w kubku wody uśmiech odnajdzie
a kromkę chleba podzieli sprawiedliwie
tam w stajence dokonał się cud narodzenia
Stwórca człowieka ukochał miłością odkupienia.
Maleńkie dzieciątko Jezus
na świat przyszło w zapowiedziach
proroctwa w księgach spisane,
od wieków oczekiwane
w nędzy, ubóstwie i chłodzie,
w cielesności natury człowieczej
cudem dla całego świata,
w cierpieniach Matki - tak przecież kobiecej.
Bezbronne dzieciątko, ale z wielką chwałą
w majestacie Boskiej Mocy, łaskę światu zesłało
aby obok bogactwa - nędzę zauważyć
z pokorą w ludzkich sercach, święty czas zaznaczyć.
Bieda w kubku wody - uśmiech odnajdzie
a kromką chleba podzieli sprawiedliwie
światło Boskiej Miłości dla człowieka świeci
aby w duszach ludzkich obudzić
-czas dzieci-