NOWY ROK

Idzie Nowy Rok.
 Przyznasz,że to szok.
Dlaczego?
No bo znowu Nowy Rok.
Dziwny jest ten Rok.
Idzie,idzie i ciągle Nowy Rok.
Jedno wiem na pewno.

Że jest.

Jest ciągle.
Ale szok.

 Skumar 01.01.2012

Kommentar schreiben

Kommentare: 1
  • #1

    Kasia Marciniuk (Montag, 12 Mai 2014 08:32)

    Panie Marku - pięknie napisany wiersz, bardzo realistycnie. Rzeczywistośc jest prawdą, każde słowo zachwyca swoją prostotą i to jest fascynujące. Nie trzeba górnolotnych metafor, aby opisać stan przemijania i odnajdywanie w nim siebie i innych. Cały świat ma tutaj znaczenie aspektu poznawania. Pozostaje mi tylko pogratulować serdecznie. Odpowiedzią moją niech będzie mój wiersz - który w tradycji naświetla nam wszystkim, cały początek rozumienia, bo nad nim pochylamy się my wszyscy.
    - DUCHOWOŚĆ TRADYCJI -

    Objawiona prawda przychodzi w dzień grudniowy
    wszystko tak pięknie ubrane w tradycję
    nad faktem tego cudu serca ludzkie pochylone
    i jakoś zawsze tak jest : że bogactwo - obok nędzy wystrojone.

    Bieda, w kubku wody uśmiech odnajdzie
    a kromkę chleba podzieli sprawiedliwie
    tam w stajence dokonał się cud narodzenia
    Stwórca człowieka ukochał miłością odkupienia.

    Maleńkie dzieciątko Jezus
    na świat przyszło w zapowiedziach
    proroctwa w księgach spisane,
    od wieków oczekiwane
    w nędzy, ubóstwie i chłodzie,
    w cielesności natury człowieczej
    cudem dla całego świata,
    w cierpieniach Matki - tak przecież kobiecej.

    Bezbronne dzieciątko, ale z wielką chwałą
    w majestacie Boskiej Mocy, łaskę światu zesłało
    aby obok bogactwa - nędzę zauważyć
    z pokorą w ludzkich sercach, święty czas zaznaczyć.

    Bieda w kubku wody - uśmiech odnajdzie
    a kromką chleba podzieli sprawiedliwie
    światło Boskiej Miłości dla człowieka świeci
    aby w duszach ludzkich obudzić
    -czas dzieci-