NAUCZMY SIĘ
Oni są wśród nas.
Jakby inni, ale tacy sami.
Tak samo kochają i chcą być kochani.
Patrzą na nas może trochę inaczej,
Lecz są między nami.
Inaczej też ten świat,
Jest przez nich postrzegany.
Mimo że wydają się być inni,
Są tacy sami.
Nauczmy się więc ich akceptować,
Bo oni chcą być z nami.
Choć trochę pogubieni.
I falami emocji targani,
Szukają swojej życiowej przystani.
Pomóżmy zatem.
Znajdźmy im tę zatokę nadziei,
Gdzie znajdą swój port tak oczekiwany.
Nauczmy się im pomagać,
Odnaleść kierunek właściwy.
Pamiętać tylko musimy,
Że oni są jak my wszyscy.
Tacy sami.
Nie potrzeba im dużo.
Nie żądają wiele.
Chcą tylko odnaleść swe miejsce w tym świecie.
Oni przecież kochają i chcą być kochani.
Nauczmy się.
Jak ich uszczęśliwiać mamy.
I jak kochać za nic.
Nie kosztuje to wiele.
Dodać tylko do miłości trzeba,
Szyczyptę dobroci i uchylić im nieba.
To tak nie dużo a jednak tak wiele.
Nauczmy się więc pomagać,
By przywrócić nadzieję.


Skumar 11.11.2013